Trouwen in Italië: de bruiloft van Luciano en Diane
Aaah, Verona. De parel van het noorden met waanzinnige binnenstad en het amfitheater. De stad van Romeo en Julia. En, sinds 2019 als moderne versie, de stad van Luciano en Diane om te trouwen in Italië.
Het was, eerlijk gezegd, behoorlijk aandoenlijk toen ik in maart 2018 hun aanvraag binnenkreeg. De toon van het bericht? Dat we elkaar (in 2015) ‘ooit gezien hadden op de werkelijk prachtige dag van Daniele en Eliza‘. Aandoenlijk, aangezien die namen ervoor zorgen dat er bij mij allerlei alarmbellen afgaan, een sirene begint te loeien en het begeleidende oranje licht als een soort vuurtoren uit mijn oren begint te spuiten. Ooit gezien? Ja, als de dag van gisteren.
Of ik misschien te porren was om dat trucje te herhalen op hun eigen dag, met ditmaal Luciano als bruidegom en Daniele als getuige in plaats van andersom. Ach. Laat ik eens over m’n hart strijken 😉
En over oranje licht gesproken: hun bruiloft bij Villa Rizzardi baadde in het zonlicht. Sterker: mijn witte handdoekje werd tot grote hilariteit van de bákkende trouwgasten bijna vaker gebruikt dan mijn camera’s. Het was een kookpan. Letterlijk en figuurlijk. Met een bloedmooie bruid, bloedhete temperaturen en al even warme woorden en gebaren. En tussendoor heel veel rode wijn, lekker eten en eigenlijk alles wat een bruiloft in Italië telkens zo speciaal maakt. Een wijnproeverij om 09.30 op de dag van aankomst, bijvoorbeeld 😀
In 2015 stuurde ik Daniele en Eliza het volgende toen de trouwfoto’s klaar waren. “Ik hoop dat jullie er net zo van genieten als ik heb gedaan tijdens het fotograferen en editen. En als ik Marty McFly was, waren we dit weekend weer in Noord-West Italië.”
Grappig hoe sommige woorden en gevoelens vier jaar laten exact hetzelfde zijn.
